LAIN WAYAHNA KEUR ULIN

Meunang ka teungeunah dina rapat di pagawean, asa ku nengel pisan kana hate, di sengklek keun bebeakan pajar maneh teu becus gawe. Hareupeun batur deuih, duka teuing kasurupan setan naon eta juragan anu boga pabrik bet teu gugur teu angin nyarekan ka kuring. Balik mawa pikiran rungsing jeung teu ngeunah hate, saberesna nyimpen kandaraan kuring leumpang nuju ka pasir maksudmah hayang ni is mapalerkeun kateungenah hate. Teu mikiran lamun harita teh geus jam 10 peuting malahan reu eukna langit oge teu ieuh di palire. Nepi ka pasir anu di tuju, hawa karasa tiris pisan, angin rada tarik ngeundeugkeun tatangkalan. Awi pating rareket silih gesek jeung baturna, manuk cukcruk ngelentrung dikajauhan jiga sora anu keur nutuhan kayu. Tara tisasari bet anjing oge barabaung lamat-lamat. Kuring jongjon mencrong kota anu baranang, bener meureun Bandung teh jaman purba baheula mangrupa situ gede, puguh di ilikan ti tempat luhurmah eces pisan jiga urut situ. Duka teuing sabara lila kuring ngajejentul...ujug-ujug kadenge sora awewe ceurik sisimekeun, hawar-hawar kabawa angin. Gerentes hate "naha saha wayah kieu ngadon ceurik dinu bala ?". Kajurung kurasa panasaran, eta sora diteangan palebah mana asalna. Tapi weleh kadon asa beuki ngajauhan. Tungtungna cape sorangan, kuring eureun, gek diuk dina catang pines sisieun jalan satapak, ngahurungkeun udud nuluykeun cindeluk. "BLETAKKK!!!"...teu pupuguh aya anu nimbul ku karikil keuna pisan kana catang anu didiukan, reuwas aya keuheul aya, naha bet ku teu adeuh jeung ngabentur sagala rupa. Kakarak oge kuring nangtung, KOROSAK...KOROSAK..KOROSAK..!belah kencaeun siga aya anu lalumpatan...eurih oyag ibarat anu digaley ku ratusan suku anu lumpat...tapi euweuh jirim anu ngajinis saurang oge, angin beuki tarik ngagelebug. Kuring colohok ningali eta kajadian...bulu punduk bet muriding..hawa ngadadak asa jadi ngahaneutan nepi ka karasa panas..."GEDEBUT...BRUGH.."...aya sora anu tibeubeut satukangeun kuring, rikat kuring malik...aya barang anu ngagoler...teu pati sidik puguh poek...naha bet jiga ririaban katiup angin...salengkah...dua lengkah kuring nyampeurkeun kana eta barang anu ngagedebut tarik tadi...ari gok..gebeg...jajantung asa eureun...geuning anu ngagubrag teh "sirah jelema" euweuh awakan...getihna masih keneh ngucur...buukna panjang ririaban katiup angin. Kurinmg ngajengkat mundur ampir labuh, mata tetep mencrong kana eta sirah...anjing dilembur beuki raeng babaung...koreak pating koceak, dibarengan sora cihcir jeung caricangkas patembalan...angin terus ngagelebug beuki tarik. Can anggeus kuring mikir...kalayang...eta sirah ngalayang...tapi lain ditiup angin, tapi hiber ku sorangan...bu,ukna nyingrai ririaban...beungeutna eces katingali..pias puguh teu kaca,angan...matana eces melong kakuring...seukeut teuteupna ciga anu euceub...kuring nahan ambekan, ngumpulkeun kawani bari teu weleh mikir naha mahluk naon ieu...belesur...eta sirah ngabelesur ka kuring...bari muka sungut nembongkeun huntuna anu rangeteng sareukeut...teu kaburu kuring nyingkahan nana puguh diluar sangkaan, ukur bisa pasrah ngayonan sabisana...tinggal sababaraha senti deui eta sirah dek nubruk kuring"SIUTTTTTT....." aya sora anu dibarengan cahaya hejo miheulaan nubruk eta sirah,"BLARRRR...!!!" sora anu ditimbulkeun ku eta tubrukan pohara rosana. Kuring kabantingkeun ka tukang sababaraha lengkah..sirah karasa lieur...tetenjoan runyay...aya sora anu ngagetak ka kuring..."GEURA MULANG LAIN WAYAHNA KEUR ULIN...!". Teu loba mikir kuring cengkat bari langsung naker tanaga lumpat ninggalkeun eta tempat.

Nepi ka pupudunan anu rada lenglang, kuring reureuh sakeudeung bari narik nafas, kesang tiis masehan sakujur awak. “Astagfirullah...naha mahluk naon anu tadi teh ?” kuring ngagerendeng sorangan. Reuwas ka reureuhnakeun, nepi ka teu sadar lamun kuring masih keneh jauh kalembur, hujan girimis kapeutingnakeun di baturan ku bulan anu remeng remeng kalimpudan mega. Angin mimiti leler henteu tarik teuing, sababaraha kali kuring narik nafas panjang nenangkeun hate anu tagiwur, rarat reret kakenca jeung kakatuhu neangan sugan aya dahan atawa naon bae anu bisa dikeupeul pikeun ngajaga diri bisi aya deui anu ngaganggu sapanjang leumpang. Kabeneran aya dahan sagede pigeulang kolot, lumayan ceuk pikir kuring, teu tatapasini ngan kop we di bawa, bari terus leumpang. Pupudunan geus beak, jalan mimiti taringgul ku batu jeung hieum ku kebon awi kenca katuhu, ampir mirip torowongan. Sora bueuk mapantes peuting di papaes ku sora cihcir ciga budak anu ceurik. Kuring teu ebat terus leumpang neuteup jalan anu mimiti poek deui ku kalangkang awi. “eh....naha bet bau hanyir...kuat ka hayang utah kieu”. Kuring mimiti culang cileung, dahan kai pageuh dicekel bari siap siaga bisi aya deui sirah anu tadi nuturkeun...euweuh...euweuh nanaon, tapi bau hanyir beuki nyedek kana angen asa ngucek ngucek eusi beuteung, leumpang digancangan bari tetep waspada, na atuh can oge sapangiceupan...ngadadak tangkal awi kenca katuhu gegebregan sorangan terus pucukna hirup turun kajalan jiga anu hayang mecut...geus kitu plentung deui ngajebred kaluhur nepi ka ngahiuk sorana. Kuring ngajarigjeug mundur...naon deui ieu...? gerentes hate kuring bari tipepereket nahan rasa kasieun anu mimiti muntangan hate. Tangkal awi terus teu daek eureun gegebregan jeung pelentang pelenting nyapuan jalan...bueuk pating garapak halaliber tina dapuran awi bari nyawara anu pikasieuneun, jangkrik beuki nitir ngajerit ningali awi anu teu puguh polahna...anjing barabaung deui ti kajauhan nambahan peuting beuki geu euman. Bari istigfar kuring ngawanikeun maneh, maju nyorang jalan anu dihalangan kupucuk awi , duka meunang ideu timana, teu antaparah barang  pucuk awi turun kana taneuh jalan ngan habek-habek bae kukuring diteunggeul ku dahan kai anu meunang mulung tadi bari ngagorolang sagala dibaca. Na atuh koceak teh kadenge sora awewe ngoceak...melengking tarik meulah langit...bareng jeung ngajebredna pucuk awi kaluhur. Kuring olohok ngembang kadu bakat ku reuwas, eces aya mahluk duka kumaha rupana anu puguhmah ciga buuk anu ngagulung melesat kalangit bari ngajerit.....aaaaaaaaaaaaaaa.........kuring jadi ngilu ngagorowok, berebet lumpat sataker kebek, tunggu dilarung catang dirumpak geus teu hayang deui ningali katukang. “jedak..gubrag...!!!”, aya anu katubruk duka nanahaon..bluk kuring labuh nangkuban, aya anu tiis katindihan, nyelecep batan es, teu wasa beunta...ukur bisa ngadu’a na jero hate...”Ya Allah salametkeun abdi tina gangguan mahluk jahat..”. sawatara lila kuring cicing teu obah..teu aya nanaon jempling lain ti sora angin anu ngeundeugkeun dangdaunan pating keresek, lalaunan mata ku kuring dibeuntakeun, gebeg...jajantung asa coplok...geuning anu ti is katindihan teh mayit meunang mungkus ku boeh....Alloooohhhhhu akbar...! kuring ngagorowok bari takbir, teu ngadagoan eta mayit hudang kuring lumpat tibabaranting...nembus poekna peuting.

Girimis beuki kerep masehan sa awak-awak, jalan anu ditincak karasa beuki leueur, kuring ngarandeg tina lumpat, ngarahuh narik nafas, awak karasa cape pisan komo bitismah asa ngadadak ngabadagan. Tapi naha can nepi keneh ka imah, rarasaan mah tadi waktu ninggalkeun imah teh henteu jauh-jauh teuing. Tapi na bet hese balik ieu teh, duka palebah mana kuring leumpang ayeuna, ngajauhan atawa ngadeukeutan imah. Accchhhh....!!!antuk na kuring kesel kadiri sorangan, naha bet kalalanjoanan lumpat teu make pikiran jeung tinimbangan. Tikoro karasa garing...halab hab hayang nginum sok sanajan tiris angger we teu ngaleungitkeun rasa haus. Hayang teuing manggih imah sugan we bisa ngilu reuereuh sok sanajan pasti bakal ngagareuwahkeun mah, puguh meureun nganjang lain mangsa. Hate masih gegebegan keneh ras inget kana mayit anu katindihan, naha mayit saha jeung urang mana ? kupangangguran digolerkeun tengah jalan. Atuh tada teuing bauna lamun geus lila...karasa keneh nyelecepna eta mayit anu katindihan puguh ka anginan ka ibunan meureun, tapi nahanya bet henteu bau ? anyar keneh kitu di tundana ?...hiiiiiyyyyy...geus ah naha bet mikiran eta mayit sagala henteu ngadatangkeun mangfaat anu puguhmah matak nambahan kasieun jeung ka keu eung. Keur anteng kitu kuring ngadenge sora cai ngerelek...tibelah katuhueun jalan anu diliwatan, “ah...geuningan aya cai...pasti cai nyusu..” gerentes kuring dina hate. Teu loba mikir kuring ngadatangan eta sora cai anu ngerelek...bener we aya cai nyusu handapeun akar Loa, puguh masih keneh janari remeng remeng caiteh ku gugurilapan siga pemata. Gog kuring cingogo...terus nyiduk cai kudampal leungeun...ahhhh...seger...meni cambewek karasa ngaliwatna kana tikoro...ngadadak kuring asa jag-jag deui...tapi naon nya eta anu ngarunggunuk handapeun Loa? ciga...baju...? atawa karung nambru....? ach...kajeun teuing dek nanahaon oge, dek jurig...dek demit.....can anggeus nuluykeun kukulutus sorangan...satukangeun kuring kadenge aya sora “kecepruk...kecepruk..kecepruk...” siga jalma anu keur leumpang dina cai..beuki lila beuki eces sorana asa ngadeukeutan, rey..puringkak...bulu punduk jeung leungeun as cara rengkat...kuring teu hayang  ngalieuk, geus kabayang pasti eta dedemit deui...lalaunan kuring ngolesed nyalingker katukangeun tangkal Loa, aya dahanna anu rada handap teu antaparah ngan terekel wae kuring naek. Eces titingalian kahandap..bener wae teu sawatara lila rongheap aya jirim anu rupana hideung meles alabatan bujur katel, herang ngagurilap ciga meunang ngabaluran minyak..leumpangna lalaunan, beurat teun ku beuteung anu bunkayang sakitu gedena. Beungeutna duka jiga kumaha, teu jelas kupoekna peuting jeung eta mahluk leumpangna tungkul....kadenge sora nafasna anu renghap ranjug bangun anu cape geus leumpang jauh...huh...hah...huh..haaaahhhhh....kitu sorana matak reuwas jeung sieun puguh palebah kaluar sora haaaahhhhhh...manehna tanggah kalangit siga anu hayang neang bentag...astagfirullah...geuning sihungan jeung irungna meni pegek...matana herang jiga kaleci warna bodas semu teleng kaluhur...dipapantes ku bulu jaregjreg dina sakabeh beungeutna ku persis jiga tokoh kingkong dina film barat...hate kuring beuki rerempodan..eta mahluk terus maju ngadeukeutan tangkal Loa tempat kuring nyumput...jajantung beuki ratug...sataker tanaga kuring ngatur nafas supaya sorana ulah kadenge ku eta mahluk..kesang kuring beuki ngoprot basa eta mahluk persis eureun handapeun loa..beungeutna culang cileung..bangun aya anu diteangan....sora nafasna asa beuki tarik gegebosan...bau hangru ka ambeuna ku kuring...can oge ngarenghap...tibelah kalereun tangkal loa kadenge soara anu aneh jeung sora anu ngagebrigan taneuh...kieu kurang leuwih sorana”tong..tong..hot...tong..tong..hot...”diselang ku sora anu ngagebrigan taneuh...Aung........sora anjing meni panjang babaung tebeh jauh...kabawa ku angin lup lep jiga dina radio anu kurang teges sinyalna...kuring peureum tikekereket...embung ningali naon atuh anu sorana aneh bieu..., tapi terus kadenge jeung bangun anu ngadeukeutan kana tangkal Loa..tong..tong..hot....brigbrigbrig...tongtonghot...brigbrig...terus beuki deukeut, malahan asa geus handapeun dahan loa anu di pake nyumput ku kuring. Hate teu burung panasaran...bari sieun tapi hayang nyaho jiga kumaha eta rupa mahluk tongtonghot teh...lalaunan kuring meletetkeun panon....gebeg....jajantung asa eureun...peresis handapeun dahan anu dipake nyumput ku kuring.. aya 3 mahluk garendut saukuran budak umur 7 taunan, kulitna hideung semu hejo, belewuk jeung bararotak sirahna...keur pating alacreug bari hareureuy..bari ngaluarkeun sora tongtonghot...bari disada kitu eta 3 mahluk aneh teh ngelelkeun letahna bari molototkeun matana....iiiiiccccchhhhh eta matana jiga anu dek ngagejlig kaluar.Sedengkeun mahluk anu gede anu pangheulana datang mimiti rumanggieung ngalengkah nyampeurkeu 3 mahluk anu keur disarada...na atuh barang amprok eta mahluk anu tilu pating koceak....duka kuring teu bisa nyapertikeun sorana jiga kumaha, ngan anu kasaksian 3 mahluk tongtonghot teh birat lalumpat cingkalayang ka tempat anu poek...pating jarerit dibarengan sora ngawikwik...anu ditinggalkeun teu ieuh ngudag, leumpangna angger lalaunan...huhhhhh....haaahhhhh...huuuuu...hhaaaaaahhhhhh....asa ku lila eta mahluk deuk ngajauhan nana meni jiga tetengek leumpangana. Sabot ngadagoan eta mahluk ngajauhan kuring lalaunan ngolesed turun tina dahan, dampal suku kuat kait neangan tincek keun...bari mata angger ngawaskeun eta mahluk anu leumpangna lalaunan...duk...dampal suku katuhu asa meunang  titincakeun...tapi naha asa empuk jeung leuerur...barang ditingali gustiiiii....nu agung  geuning kuring nincak oray anu sakitu gedena. Horeng anu siga karung ngalumbuk teh geuning oray warna hideung keur ngagulung handapeun tangkal Loa. Guriwel eta oray ngabeulit kana suku kuring, kuirng cicing..ngajanteng ngaraga meneng, inget kana papatah kolot lamun di deukeutan orany ulah gareuwah, oray mah teu bisaeun ningali, da ngudag jeung macok oge ukur nuturkeun gerakan mangsana. Gilisir...karasa eta awak kuring di papay ku oray hideung...terus huluna ngadeukeutan beungeut kuring...bau hangru, hanyir..jeung duka bau naon deui ngulibek mata oray katingali enyay-enyayan siga aya listrikan anu koslet...kuring ngadeg-deg ampir teu bisa nahan diri...awak asa beuki leuleus taya tangan pangawasa, ampir ngagubrag nyangsaya kana tangkal loa...sidik pisan letah oray dek ngaletak beungeut kuring...sakali deui aya sinar hejo nyamber eta oray..swing...cesssss....!  sakedet netra oray robah jadi haseup..dibarengan sora awewe ngajerit maratan langit......

Awak karasa lungse, taya tangan pangawasa...sinar hejo terus muter ngurilingan kuring jeung tangkal loa,beuki lila beuki luhur, terus melesat ka langit. Kuring bati colohok bari ngahuleng, ras ku pangalaman ieu peuting, boga salah naon kuring ka bangsa dedemit ? bet ku di udag-udag...?. Ach...weleh teu kapikiran. Antukna kuring nundutan bakat ku cape,panon karasa beurat teu beunang dibeuntakeun...lep...kuring ngalenyep, kakarak oge sakiceup mata peureum...kadenge angin ngaguruh handaruan dibarengan ku sora anu ceurik meni ngabangingik tur sisidueun, kuring buru buru cengkat mepedkeun awak kana tangkal loa, sora anu ceurik beuki lila beuki eces...sakapeung  asa di kidul..sakapeung asa di wetan, kuring geus teu hayang lumpat,percumah sajauh kumaha kuring lumpat dedemit angger ngarudag-ngudag, jeun teuing kumaha behna wae, ceuk hate ngagerentes. Naha bet kudu sieun apan aya Allah anu nyaksian ieu kajadian. Can beres kuring mikiran siasat kudu ku maha ngayonan para dedemit,”BUGH...!” aya anu ngagedug hareupeun malahan persis dina tungtung suku, teu antaparah ngan habek wae kukuring ditajong sataker kebek, rasa sieun jadi leungit...datang rasa ambek nu teu beunang ditahan, awak kuring asa jadi ngagedean, ngageter ku rasa amarah anu teu katahan, anu ditajong teu uget-uget acan...kerewek di cekel beunang pisan, karasa aya bu ukan, pasti ieu hulu manusa anu tadi ngamimitian ngaganggu, ngan jebrod...jebrod..terus dibanting banting kana tangkal loa, duka sabaraha kali dibantingkeun bari teuleupas dikeukeuweuk...tapi...naha leungeun jadi hampang ? ahhhh....hulu teh euweuh....!!!!! rieg...taneuh anu di tincek asa endeur ciga ku lini...kuring usaha sataker kebek supaya ulah labuh....HAHAHAHAHAHA.....HEUUUUU...HEUUUU...HEEUUUU...HAHAHAHAHAHAHA.....”Kadenge sora anu saleuseurian patembalan teu puguh kadengena, aya anu nyakakak, aya anu nyikikik...gerewek karasa aya anu nyekelan suku lebah bincurang...aaaaaawwww....!!! kuring ngagorowok tarik pisan barang ningali sapasang leungeun buluan.kukuna paranjang lalancip muntangan kadua suku kuring,anu matak leuwih reuwasna...eta leungeun...euweuh awakan anu bogana, estu saukur leungeun kaluar tina jero taneuh anu di tincak kukuring...suku kuring dibedol tarik pisan...terus dipaksa di bawa asup kajero taneuh...sakedet netra suku kuring geus ngabelesek nepi kana mumuncangan, kuring sakuat tanaga nangkeup pageuh kana tangkal loa....aaaaaaaaa.....!!!!!....hulu manusa anu tadi kukuring dibanting-banting teu kanyahoan mecenghul tina  jero tangkal loa...matana herang warna bodas euweuh hideungan...buukna ngaringkiwik...gigideug bangun anu hayang geura bijil nembus kulit tangkal loa...huntuna ngagurilap seukeut...kapaksa kuring ngaleupaskeun tangkal loa anu dikeukeupan. “GUBRAGGGHHH....!” awak kuring nangkarak niban lemah...sedengkeun leungeun anu datangna ti jero taneuh terus maksa ngagusur kuring tarik pisan...kadua leungeun kuring roroesan neangan pamuntangan....kerewek aya anu kacekel, kuring muntang sataker kebek..”BREEEEE...TTTTSSSS...!” Anu dipuntangan karasa pegat aya anu haneut maseuhan dampal leungeun........barang di reret.....aaaaaaaaaaaaaaaaa..........geuningan bitis jalma anu coplok tina tu ur nepi ka mumuncangan beye jeung bau bangke tapi getihna ngucur maseuhan leungeun kuring...teu antaparah keleweng eta bitis jalma teh kukuring di alungkeun...sora anu seuseurian beuki tarik jeung beuki loba rupa sorana...angin terus ngagelebug ciga anu hayang ngaruntuhkeun sakabeh tatangkalan anu aya, kalayang...hulu manusa anu tadi bijil tina tangkal loa ngalayang luhureun beungeut kuring, biwirna renya-renyu...ciga anu dek ngomong...sorana peura mimiti kaluar tina biwirna...duka ngomong naon teu kaharti pabaur jeung angin anu tarik...satekah polah kuring ngejetkeun kadua suku anu haben wae dibebedol....bari leungeun papukis ngababukan hulu manusa anu terus ngadeukeutan beungeut bangun anu hayang ngegel...kuring milih repeh...teu gogorowokan deui, mimiti bisa ngadalikeun diri....sakuat tanaga kuring narik nafas, ngumpulkeun sakabeh kakuatan anu tadi beak laleungitan kurasa kasieun.....”Allahhhhhhhhuuuakbar!!!” kuring takbir bari ngaronjang eta hulu...BUSSSSSSZZZZZZZZZZ..........!!!! sakocepat hulu manusa anu kumalayang leungit tanpa jirim ilang tanpa karan, kitu oge leungeun anu keukeuh ngabebedol suku eureun...angin eureun...anu ceurik jeung sareuseurian  eureun...sakabeh musna ngan sakolepat...alam balik deui kana kaayaan normal jempling...tiis jeung tiris. Girimis geus eureun, kuring masih ngabebengkang nangkarak handapeun loa, neuteup langit anu mimiti bengras kucahaya balebat...cimata rembes, maseuhan pipi...ngagerentes ku istigfar...kuniang kuring cengkat, terus diuk handapeun loa. Ngareureuh keun kacape jeung kareuwaas. Cai anu ngerelek handapeun akar loa...ibarat ngerelekna waktu nuju ka subuhnakeun. Sabadana abdas, kuring adan handapeun loa, terus solat subuh, ngado’a panjang ka Allah nu murbeng alam, ngucap sukur tos disalametkeun tina balai. Cimata kuring murubut ibarat hujan, sujud sukur kanu Maha Welas tur Maha asih. Mangsa geus corengcang tihang. Kuring nuluykeun leumpang, mapay-mapay jalan satapak anu nuju kalembur. Suku karasa lalinu jeung nyareri sa awak-awak.Hawar hawar kuring ngadenge sora jalma rame, katingali nyarekel obor, seuneuna cing laleok katiup angin. Masih keneh jauh di lebak tapi eces puguh wanci geus isuk-isuk. Gorowok kuring ngagorowok...”Heeeeeeeyyyyyyy....!” terus kuring ngagorowok deui, sugan wae anu dilalebak mireungeuh. Allhamdulilah...anu digorowokan narembalan terus katingali lalumpatan nyarampeurkeun. Ua kuring geuningan jeung sakabeh tatangga anu deukeut ka imah aya kana 20 urangna. Kuring digalabrug dikareukeupan, malah aya anu ngecak cimata bari ngusapan sirah. Kadenge ngarucap sukur tina biwirna sewang-sewangan.”Duh...kasep naha tos timana 3 poe kakarak mulang ?...jeung ieu baju meni bobolokot...? Uwa nanya bari nangkeup pageuh, kuring ukur bisa ngahuleng...naha bet tilu poe ? puguh rarasan mah ngan sapeuting. Uwa surti ku kabingung kuring. Pokna keun wae anu pentingmah geus salamet, ke we deuk cacarita mah di lembur”. Kuring pada nuyun ciga budak leutik anu kakarak panggih tina leungit......cag (TAMAT)