Mapay-mapay kebon ganas, aya budak ku kasep jeung lucu keur mulungan regang garing, diasup -asup keun kana karung. teu jauh ti eta budak aya saurang awewe tengah tuwuh. Kukuring dideukeutan " Jang...kasep nuju naon bageur ?". Tanggah neuteup kuring, ukur ngarenyu biwirna. "Kanggo naon eta regang teh bageur ?" kuring nanya deui. "Kanggo icaleun bapak..." jawabna laun bari tonggoy mulungan pangpung."Artosna kanggo naon ?" kuring nuluykeun nanya. "Eta cenah hoyong meser tarompet nanagaan encep kanggo taun baru...!". Awewe anu titadi ngawaskeun anu nembalan."Dupi rama sareng ibuna kamana kitu ?". Si ibu anu di tanya ukur tungkul...aya cimata ngembeng dinakongkolak panonna anu mimiti kisut. Kuring cingogo bari nyekel taktak eta budak "Jang kasep urang meser jeung bapa ayeuna yu !". Beungeutna marahmay, tapi cimatana oge ngembeng...gabrug eta budak ngarangkul kuring, ceurik ngagukguk dina dada kuring, dina sela sisimekeun nana..."Ujang hoyong pendak sareng bapa...". Aya anu ngaguruh jeroeun dada kuring, panon karasa haneut katampias sedih, teu katahan cipanon ngembeng ras ka anak sorangan. Poe maju kasore...budak jeung ninina di ajak kukuring meuli tarompet jeung kaperluan nana...(Ya Allah pasihan kasinugrahan kanggo ieu nini jeung incu...amin)
Tidak ada komentar:
Posting Komentar